| ![]() ![]() ![]() ![]() ÉTRANGEMENT, adv. Étymol. et Hist. 1. Ca 1170 a. fr. « extraordinairement » (Rois, éd. E. R. Curtius, II, 23, 10); 2. fin xives. « de façon étrange » (E. Deschamps, Balade, DXLII, éd. Queux de Saint-Hilaire, t. 3, p. 384). Dér. de étrange*; suff. -ment2*. |