| PRIAPISME, subst. masc. Étymol. et Hist. 1495 (B. de Gord., Pratiq., VII, 2 ds Gdf. Compl.). Empr. au b. lat. priapismus, -i «id.» (ves.), gr. π
ρ
ι
α
π
ι
σ
μ
ο
́
ς «id.», dér. de Priapus, π
ρ
ι
́
α
π
ο
ς , v. Priape. |