| PORCELAINIER, -IÈRE, subst. Étymol. et Hist. 1818 subst., métier (Marguery, Nouv. dict. de la langue fr. d'apr. Quem. DDL t.25). Dér. de porcelaine*; suff. -ier*. |
| PORCELAINIER, -IÈRE, subst. Étymol. et Hist. 1818 subst., métier (Marguery, Nouv. dict. de la langue fr. d'apr. Quem. DDL t.25). Dér. de porcelaine*; suff. -ier*. |