| LANCÉOLÉ, -ÉE, adj. Étymol. et Hist. 1. 1778 bot. (Lamarck Flore fr. t. 1, p. 55 : [feuilles] lancéolées); 2. 1847 hameçon lancéolé (Balzac, Splend. et mis., p. 44). Empr. au lat.lanceolatus « id. »; cf. lat. sc. lanceolatus « id. » (Lamarck, loc. cit., et L. Diefenbach, Glossarium latino-germanicum mediae et infimae aetatis, 1851 d'apr. Roll. Flore t. 9, p. 92). |