| ![]() ![]() ![]() ![]() INFORTUNÉ, -ÉE, adj. Étymol. et Hist. 1370-72 (N. Oresme, Ethiques, éd. A. D. Menut, IX, 15, p. 490). Dér. de infortune*; suff. -é* ou empr. au lat. infortunatus « malheureux, infortuné ». |
| ![]() ![]() ![]() ![]() INFORTUNÉ, -ÉE, adj. Étymol. et Hist. 1370-72 (N. Oresme, Ethiques, éd. A. D. Menut, IX, 15, p. 490). Dér. de infortune*; suff. -é* ou empr. au lat. infortunatus « malheureux, infortuné ». |