| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉIFICATION, subst. fém. Étymol. et Hist. 1375 [éd. 1531] (Raoul de Presles, Cité de Dieu, VIII, 5 ds R. Hist. litt. Fr., t. 9, p. 478); 1488 [éd. 1491] (La Mer des Histoires, I, 37 a ds Rom. Forsch., t. 32, p. 43). Empr. au lat. chrét. deificatio, -onis. |