| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉCONFITURE, subst. fém. Étymol. et Hist. Ca 1160 (Benoit de Ste-Maure, Troie, 4579 ds T.-L.). Dér. du part. passé de déconfire*; suff. -ure*. |
| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉCONFITURE, subst. fém. Étymol. et Hist. Ca 1160 (Benoit de Ste-Maure, Troie, 4579 ds T.-L.). Dér. du part. passé de déconfire*; suff. -ure*. |