| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉCHIRURE, subst. fém. Étymol. et Hist. Ca 1250 [ms. Bibl. nat. 24368 : 1298] (Auberi, p. 45 ds Gdf. Compl.); 1283 (Beaumanoir, Beauvaisis, éd. A. Salmon, § 1083). Dér. de déchirer*; suff. -ure*. |
| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉCHIRURE, subst. fém. Étymol. et Hist. Ca 1250 [ms. Bibl. nat. 24368 : 1298] (Auberi, p. 45 ds Gdf. Compl.); 1283 (Beaumanoir, Beauvaisis, éd. A. Salmon, § 1083). Dér. de déchirer*; suff. -ure*. |