| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉFONCER, verbe trans. Étymol. et Hist. 1. 1393 deffoncier « ouvrir en enfonçant » (Ménagier, II, 240 ds T.-L.); 2. 1754 agric. « labourer profondément » (Encyclop. t. 4). Dér. de foncer*; préf. dé-*. |
| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉFONCER, verbe trans. Étymol. et Hist. 1. 1393 deffoncier « ouvrir en enfonçant » (Ménagier, II, 240 ds T.-L.); 2. 1754 agric. « labourer profondément » (Encyclop. t. 4). Dér. de foncer*; préf. dé-*. |