| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉCROÛTER, verbe trans. Étymol. et Hist. 1. 1530 « enlever la croûte du pain » (Palsgr., p. 484); 2. 1680 vén. (Rich.); 1803 « enlever la croûte (de quelque chose) » (Boiste). Dér. de croûte*; préf. dé-*; dés. -er. |
| ![]() ![]() ![]() ![]() DÉCROÛTER, verbe trans. Étymol. et Hist. 1. 1530 « enlever la croûte du pain » (Palsgr., p. 484); 2. 1680 vén. (Rich.); 1803 « enlever la croûte (de quelque chose) » (Boiste). Dér. de croûte*; préf. dé-*; dés. -er. |