| ![]() ![]() ![]() ![]() BÛCHERON, ONNE, subst. ÉTYMOL. ET HIST. − 1550 buscheron (Bible Louvain Jere, 46ed'apr. FEW t. 15, 1, p. 195b); 1555 bucheron (Ronsard, Meslanges, éd. P. Laumonier, t. 6, p. 168).
Réfection d'apr. bûche1* de boscheron (xiiies. dans T.-L.), dér. de bosc, bois*; suff. -eron (-on1*). |