| ![]() ![]() ![]() ![]() BRUISSEMENT, subst. masc. ÉTYMOL. ET HIST. − [1495, J. de Vignay, Mir. hist., 24, 79 [1531] dans Quem., sans ex.]; av. 1578 (Ant. Mizauld, Maison champestre, 500, éd. 1607 dans R. Hist. litt. Fr. t. 5, p. 304).
Dér. du part. prés. de bruire*; suff. -ment1*. |