| ![]() ![]() ![]() ![]() BRANCHILLON, subst. masc. 1reattest. ca 1230 brancillon (G. Le Clerc, Fergus, 57, 34 dans T.-L.) − 1611, Cotgr., branchillon; repris en 1863, Littré; dér. de branche* étymol. 1, suff. -ille* et -on1*. − Seule transcr. dans Littré : bran-chi-llon, ll mouillées. − Fréq. abs. littér. : 3. |