| ![]() ![]() ![]() ![]() ARPÈGEMENT, subst. masc. ÉTYMOL. ET HIST. − 1690 harpègement (Fur.); 1751 arpègement (Encyclop. t. 1, s.v. arpeggio, arpége ou arpégement. : [...] c'est du jeu de la harpe qu'on a tiré l'idée de l'arpégement), concurrencé par arpège.
Empr. à l'ital. arpeggiamento, mus. ds Batt. [sans attest.], dér. de arpeggiare, v. arpège. |